donderdag 30 november 2017

Sint wie? Sint Pannekoek!!



Ik had altijd een beetje medelijden met Amerikanen. Die een maand voor Kerst nog een uitgebreid familiediner moeten verzorgen. Dat is toch veel te dicht bij elkaar? Natuurlijk is november wel een maand waarin het handig is om je dankbaarheid even wat bewuster aan te zitten maar toch een extra feestdag zo dicht op een andere feestdag. Waarom zou je dat doen.
Nou ik ben er achter. Dat doe je omdat je het anders nooit doet. Ik bakte gisteren met een vriendin 60 pannenkoeken om 12 mensen (waarvan 7 pubers) van eten te voorzien. Het was namelijk Sint Pannekoek en dan eten wij pannenkoeken. Toegegeven de traditie is pas een jaar oud maar het feit dat het dit jaar maar 3 dagen voor ons sinterklaasfeest viel, was geen reden om er nu weer mee te kappen.
Als Jan Kruis ooit bedacht had dat hij een officiële feestdag aan het verzinnen was had ie vast nooit voor 29 november gekozen maar het gaat zo als het gaat en feestdagen heb je niet te kiezen. En als hij dat stripje niet geschreven had, hadden wij vast niet spontaan vorig jaar met een grote groep pannenkoeken gegeten. En zeker niet dit jaar weer. En het is zo’n cadeautje. Zoon en twee van zijn beste vrienden, hun ouders (die onze vrienden zijn) en de 2 jongsten die ook weer vrienden zijn en de 2 op de middelbare school bij gevonden vriendinnen die er naadloos inpassen.  En dan hadden we zeker niet een Sint Pannekoekappgroep (met onze puberkinderen en hun vrienden!) gehad waar van de week minstens 500 berichten met emoticonrebussen voorbij kwamen. Het gaat nergens over èn daarom is het zo leuk! 

En natuurlijk kun je zomaar spontaan besluiten op een doordeweekse dag om voor een groep leuke mensen pannenkoeken te bakken maar laten we eerlijk zijn: Dat doe je niet en daarom is een feestdag zo handig! Dus ziet hem alvast op je kalender 29 november 2018 is het weer Sint Pannekoek!!!!

zondag 5 november 2017

Perspectief

November ondertussen. Wintertijd ook nog en ik moet er nog steeds voor werken. Voor een beetje licht, lucht en blijheid. Ik vind het zo makkelijk om alles op zijn somberst te zien en met een beetje mist tussen mij en de rest van de wereld is de neiging om mezelf als een egeltje op te rollen en in maart wakker te worden vrij groot. (Vorige week zag ik een egeltje in de berm liggen. Opgekruld maar op zijn rug met zijn buik en gezichtje zichtbaar. Steenkoud en morsdood. Verloren van een auto, denk ik. Nu iedere keer als mijn winterslaapdromen bovenkomen zie ik dat dode egeltje. Dat doet mijn hoofd in november).

Maar met lichtlamp, zelfreflectie en vitamine D-tabletjes kan ik wel vrij goed bedenken wat ik aan het doen ben. Dus kies ik regelmatig tegen mijn instincten in voor het vrolijkere perspectief. Vorige week maandag maakte ik wat foto's van mijn ochtend en toen ik terugkeek zag ik ineens dat ik dit principe mooi geïllustreerd had:
 Maandag begon ik de dag met een lekke band (en een vieze vloer omdat ik de vorige dag die klote band ook al geplakt had met b-merk solutie). Vervolgens goot het van de regen toen ik met de hond liep en was ik zeiknat. Allemaal waar...........




 
Maar

deze foto's zijn van dezelfde ochtend. Maar dat moet ik natuurlijk wel willen zien.........