Ik ben geen moeder van kleine kinderen meer. Ik ben moeder van al behoorlijk grote kinderen. Ik vond het een lastig label om achter me te laten want je kunt je er zo heerlijk achter verschuilen. Wie verwacht nou iets van de ouders van jonge kinderen? Niemand! Want ouders van jonge kinderen hebben het zwaar! Bovendien: ik ben dol op jonge kinderen, dreumessen, peuters en kleuters. Heerlijk!
Gelukkig vinden kinderen mij ook leuk, dus ondanks het voorspoedig opgroeien van mijn eigen fantastische kinderen kan ik toch mijn peuterfix nog wel vinden.
Vanochtend bijvoorbeeld zou ik fietsles geven maar de cursisten kwamen niet op dagen. Omdat ik toch op het CJG was, maar even gebuurt. Kommetje heerlijke bulghursalade in de keuken gegeten en in de roze kamer eens even wat met peuters gespeeld. Voor de moeders was er een cursus dus ik kon me uitleven. Blokken gestappeld, op het hobbelpaard geholpen, laten zien hoe een bromtol werkt. "Ik kan heel snel slaan hè?" Complimentjes gegeven: "Je kan heel hard duwen op de bromtol".
Wat vind ik peuters leuk! En wat ben ik blij dat mijn kinderen groot zijn! Ik realiseerde me weer hoe zwaar het is om jonge kinderen te hebben toen de moeders mij uitvoerig gingen bedanken voor het spelen met hun kinderen.
Het verbaast me even. Je hebt zo'n leuk kind en dan weet ik het weer. Die van mij waren ook heel leuk. Maar ze sliepen zelden. Leven met peuters is zwaar en peuters zijn het leukst als je ze na een uurtje weer aan hun moeder terug kan geven!
Gelukkig mag ik morgen weer 2 uurtjes!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten