zaterdag 28 januari 2012

Vrienden zoeken

Toen ik gisteren hier in blogger op verzenden drukte ben ik maar in een moeite door toch eindelijk iets met dat facebook profiel gaan doen. Ik had het tot nu toe vermeden. Ik ben geen netwerker. Tenminste voor mezelf. Voor een ander gaat het prima. Laatst heb ik op een dag iemand aan een stageplaats geholpen, een vrijwillige studiebegeleider geregeld voor een ander en een oppas aan een collega schoolpleinouder  gekoppeld. 
Een ander melden wat ik zoek, is lastig. En dan meld zo'n netwerksite dat hij op zoek gaat naar je vrienden. En daar word ik weer onzeker van.  Ik ben  niet zo goed in vrienden maken. Ik heb laatst een heel feestje lang uitermate gezellig gepraat met iemand waarmee het echt klikte. Ik stelde voor om haar ergens mee te helpen en dacht toen om 3 uur 's nachts in bed: “waarom geef ik dan niet gewoon mijn telefoonnummer?”
Het antwoord is simpel maar stom: “Ik vraag me altijd af waarom iemand nou op mij zit te wachten.” Gelukkig heb ik ook vrienden die uitblinken in zekerheid en hun vriendschap zo blijmoedig opdringen dat ze niet te weigeren valt.
En ik ben vast besloten dat van ze af te kijken. Ik ben namelijk best leuk.....

Marieke
P.S. Je mag na het lezen van deze tekst mij best eeuwige vriendschap beloven, maar het hoeft niet! Ik bedoel maar te zeggen daar schreef ik het niet voor....

1 opmerking:

Dorien zei

doe je het toch weer in die p.s.: je afvragen of iemand op jou zit te wachten... nou, ik zit/en zal altijd op jou 'wachten'!
Ben ook een kei in virtueel mijn contacten onderhouden, wat mijn fysieke beperktheid natuurlijk met zich mee brengt. Ben ook wel kritisch, en neem niet iedereen 'aan' als vriend:-) En je kunt altijd nog 'ontvrienden' zonder dat de ander het merkt....:-))) Maar hoef je bij mij niet te proberen, hoor: ik bombardeer je gewoon weer met een nieuwe vriendschapverzoek:-) KNUF!!!

Een reactie posten