Wat heeft de vastende vrouw nu geleerd?

Haleluja!

 Het is goede vrijdag. De paastijd is begonnen. Nog anderhalve dag vasten en dan kan de koffie gewoon weer zijn rechtmatige plek in mijn leven innemen. Ik heb de koffiepot al helemaal uitgewassen en zal morgen ook het espressoapparaat liefdevol reinigen. Ik heb er zin in, ik heb het volledig en totaal gehad met vasten. 

Leerde ik er iets van? Ik weet weer heel zeker dat ik heel blij word van goede koffie en dat ik na 6 weken ook nog steeds geen fatsoenlijk alternatief gevonden heb. Thee is best lekker. Maar thee is ’s middags lekker en ’s ochtends word ik daar vaag misselijk van (dat is een erfenis uit twee koffieloze zwangerschappen).Verder leerde ik nuttige dingen over vanzelfsprekendheid, maar kijk dat wist ik hier al. Ik ben trouwens met enige mildheid blijven vasten. Ik dronk in totaal 6 keer een stiekem bakje…. 

De belangrijkste les dacht ik gisteren? Dat vasten voor mij misschien wel gewoon niet zo’n goed idee is. En zeker niet in iets dat me niet hindert en wel blij maakt. Vasten speelt misschien wel net iets te goed in op mijn vermogen om het me zelf moeilijk te maken. Ik ben er op de een of andere manier heel goed in om de lat voor mezelf net wat hoger te leggen dan die voor een ander.

Mezelf 6 weken iets ontzeggen, zet dingen in mijn brein aan die ik juist uit aan het zetten was. Ik ben bijvoorbeeld het afgelopen jaar heel hard bezig geweest met rijles. Dat deed ik eerder al vaker maar deze keer lukt het. Dat rijbewijs is er nog niet maar voor het eerst geloof ik dat het gaat lukken. En daarvoor moet ik heel anders tegen mezelf praten dan ik gewend ben. Aanmoedigend, positief, aardig. Vaste opmerking van de instructeursstoel als ik weer eens hevig mopperend achter het stuur zit. ‘Helpt het? Nee? Stop er dan maar weer mee.’

Hij is niet de enige die me het afgelopen jaar op dit front heeft uitgedaagd. En langzaam landt het. Ik mag mezelf iets gunnen, ik mag fouten maken, ik mag iets niet weten en daar ontstaat de ruimte voor groei. Leer je autorijden, schrijf je weer en danst de dagen door.

En dan ga je vasten omdat je dat idee zo mooi vindt (en dat is het ook). En dan wil je eigenlijk een nieuwe fiets maar denk je: als ik nou een nieuwe koop als ik mijn rijbewijs haal. Want een beloning is motiverend toch? En dan gaat je fiets stuk en denk je: Nu ga ik hem niet meer laten maken want ik koop binnenkort een nieuwe. En vervolgens voel je je iedere keer dat je op je fiets zit een sukkel omdat je niet kan autorijden. En voor je het weet heb je voor het eerst het gevoel dat je NU GAAT STOPPEN MET AUTORIJDEN OMDAT JE EEN IDIOOT BENT DIE HET TOCH NOOIT GAAT LEREN. 

Ik ben gewoon wel goed in het me ontzeggen van dingen. Dat hoef ik niet te leren. Ik mag wel oefenen op bedenken wat ik nodig heb en hoe ik regel dat ik dat ook krijg. Ik mag me zelf gewoon dingen gunnen. En daarvoor wacht ik dus niet op carnaval maar ik ben gewoon al begonnen. De laatste rijles? Die ging gewoon weer lekker. Ik nam een kopje espresso van te 

voren en zei even 5 minuten lieve, bemoedigende dingen tegen mezelf. En die nieuwe fiets? Die wordt zo bezorgd. Die heb ik verdiend omdat ik er iedere dag op fiets. Meer hoef ik er niet voor te doen…………………………………………..