Kerk in Stad column in licht verbeterde versie ;)

En weer een vakantiecolumn. Ik maakte namelijk afgelopen week een van de beste reizen van mijn leven. Objectief gezien stelde het misschien niet zo veel voor. Ik vloog een nachtje naar Londen heen en weer. Subjectief gezien was het een Big Deal. Ik ging namelijk helemaal alleen. Van te voren ontdekte ik dat dit bij anderen een van twee reacties oproept. “Wow, dat wil ik ook” of “Wilde er niemand met je mee?”

Ik had alleen op vakantie al lang heel hoog staan op mijn lijst van dingen die ik ooit wil doen (samen met onder andere vis leren fileren en een keer een preken in de kerk) en deze keer viel alles samen. Op een avond waarop ik veel te laat naar bed ging (omdat eindelijk zelfs de cavia gestopt was met zeuren en ik genoot van de stilte) zag ik op twitter dat Brene Brown naar the School of Life in Londen kwam (Londen is mijn stad, Brene Brown is een van mijn helden en the School of Life fascineert me in hoge mate). Dus ik ging alleen op reis en het was nog beter dan ik verwacht had.
Nu moet ik echt op mijn lip bijten om u niet te gaan vertellen wat ik allemaal deed of naliet. Ik ben er namelijk van overtuigd dat ik de perfecte Londentrip had samengesteld.

Maar het punt is, dat is niet zo. Het is mijn meest perfecte trip en dat maakt alleen reizen zo fantastisch. Je doet waar jij behoefte aan hebt en dat voedt de ziel op een spectaculaire manier. Ik zag kunst die me veranderde, ik sprak met mensen die een leven leiden dat totaal verschillend is van het mijne en met wie ik toch even echt contact had. Ik wandelde uren door een ander leven. 's Avonds stond ik in de meest Engelse rij ooit. (500 mensen op de stoep met een glaasje witte wijn in de hand) en toen ik eenmaal binnen was deed ik mee aan de ademhalingsoefeningen van de Choir with No Name een Engels koor van dak- en thuislozen (Wie mij een beetje kent, kan waarschijnlijk wel raden dat dit ook een Big Deal was). We zongen There is something inside so strong en dat paste naadloos in mijn trip.

Dat was het doel van alleen reizen. Het doel van even een stapje uit mijn dagelijkse leven.

Even mijn kern voelen en voeden. Heel diep de hele wereld inademen en me onderdeel voelen van een groter geheel dan mijn gezin. Wat je soms vindt in een dienst of in een museum. Soms moeiteloos, soms moet je er voor werken. En je hoeft er natuurlijk niet voor naar Londen. (Al zou ik dat, als het kan zeker aanbevelen) maar je kunt er ook een uurtje even uitstappen en in de zomer is het zo veel makkelijker. Ga een uurtje Helmantel kijken in de Martini. Kijk kunst in de Der Aa-kerk, ga naar Het Groninger Museum. Doe je dagelijkse boodschappen eens in de Aziatische supermarkt aan de Korreweg. Doe een stadswandeling in je eigen stad. Koop een andere krant dan je gewend ben. Zet de televisie een dagje uit en ga tekenen (juist als je denkt dat je dat niet kunt. Zoek een orgelconcert in de agenda van dit blad en luister. Of als je echt de deur niet uit wil. Google Brene Brown en luister naar haar TEDtalk (of luister naar zo maar een TEDtalk). Voedt je ziel, het leven wordt er beter van!

Deze column verscheen eerder in Kerk in Stad nr 14 die verscheen op 12 juli 2013